Ah, muszę coś napisać na ten temat, bo jest głośno o nim ;)  Chodzi o obchodzenie Halloween w Polsce: nie jestem przeciwna. Nie wiem, czy jestem jakoś specjalnie za,  ale gdyby mój synek chciał pochodzić po domach zbierać cukierki, to bym mu nie zabroniła. Również nie miałabym nic przeciwko zorganizowanych zabaw, czy konkursów w przedszkolu. W tym roku, w Polsce, miałam przygotowane cukierki dla ewentualnych dzieci  – przydały się :)

W Irlandii Halloween dla dzieci jest tak samo ważne jak okres świąt Bożego Narodzenia – najwspanialsze wspomnienia z dzieciństwa.

Dlaczego (nie wszyscy) Polacy są na nie?

Bo czaszki, bo śmierć, bo wywoływanie duchów… Przebierać można się jak kto chce :) To nie jest żadne wywoływanie duchów, sama zabawa przy zbieraniu cukierków. Śmierć? Mieszkając na wsi w ostatki zawsze chodziło kilku mężczyzn po domach, byli przebrani i właśnie zawsze była ‘śmierć’ z kosą, szatan z biczem, lajkonik…  Jakoś nikt nie robił z tego wielkiego halo. A nasze Andrzejki, podczas których się wróży – czyżby powinny być zabronione?

Bo nie dbamy o nasze tradycje? Jak to nie, przecież nie zaprzestaliśmy jeżdżenia na cmentarze, palenia zniczy, modlitwy. W przedszkolach organizowane są wróżby Andrzejkowe, a w knajpkach imprezy dla dorosłych. W podstawówce zawsze w klasie laliśmy wosk prze klucz.

Święto Zmarłych ma się kojarzyć z zadumą, a tu jakieś cyrki z przebieraniem się odbywają. I właściwie to może jedyny argument, z którym ciężko ‘walczyć’… 1 listopada to Wszystkich Świętych – więc w sumie powinno być wesoło, 2 listopad to już Zaduszki – moment na refleksje. Ale czy naprawdę każdy z nas idzie w smutku na grób? Jak idę do mojego dziadka, to oczywiście, przykro mi, że już go z nami nie ma, ale raczej myślę o tym jak to było jak żył. Jakie pyszne torty robił (był cukiernikiem) , i ten ciągły zapach suszonych skórek pomarańczy i różyczki do dekoracji w całej kuchni. Czy jednak ‘psikus, czy cukierek’ rzeczywiście przeszkadzają nam w tej zadumie?

Nie podchodźmy do halołin tak śmiertelnie poważnie ;)